Maandagnacht 02.00 uur, ik spits mijn oren. Hoor ik paardenvoetjes op de oprit? Ik spring mijn bed uit en gluur naar buiten. En wat zie ik daar? Het zwarte Shetlandertje van de overburen bij onze stal, op nachtelijk avontuur. (Foto is van een ander Shetje). Ik bedenk me geen moment, schiet m'n kleren aan, grijp een wortel en ren naar buiten. Inmiddels loopt 'ie al op de weg. Gelukkig laat het Shetje zich verleiden door de wortel en ik breng haar naar onze wei. Goed stroom erop voor het geval ze weer op stap wil. Ze zijn namelijk net zo klein als ze eigenwijs en snel zijn. De volgende dag was het ook een heel karwei voor de buurvrouw om het Shetje weer te vangen. Veel te gezellig bij onze paarden natuurlijk. Maar het is gelukt, ze staat weer op haar plekje achter een goeie omheining, om een volgend nachtelijk avontuur te voorkomen...Eind goed, al goed.
